คำศัพท์เฉพาะและศัพท์บัญญัติของการวัดและการวิจัยเชิงพีอาร์

ปัจจุบันนี้ การวิเคราะห์และข้อมูลเชิงลึกเป็นหัวข้อธุรกิจที่ได้รับความนิยมมาก จากประสบการณ์การทำงานกว่า 20 ปีในแผนกการวัดการสื่อสาร ฉันไม่เคยได้รับความสนใจอย่างมากเกี่ยวหัวข้อดังกล่าว ความต้องการนี้ได้สร้างความรีบเร่งของผู้ขายรายใหม่และผู้ค้าเก่าโดยนำเสนอเครื่องมือ โซลูชั่น และการบริการที่หลากหลาย เพื่อตรวจสอบและประเมินผลการติดต่อสื่อสาร ตามวิกิพีเดียของ Ken Burbary มีมากกว่า 220 บริษัท ที่นำเสนอบริการประเภทนี้และมีจำนวนเพิ่มมากขึ้นทุกวัน

ผู้จัดหาที่มีศักยภาพจำนวนมากที่มีระดับประสบการณ์การทำงานแตกต่างกันอาจทำให้เกิดปัญหาได้ หนึ่งในนั้นคือการขาดความสอดคล้องกันในผลลัพธ์ เมื่อใช้วัดแคมเปญเดียวกันระหว่างผู้ให้บริการรายหนึ่งกับอีกรายหนึ่ง หนึ่งในปัญหาสำคัญที่นี่ที่พบบ่อยคือเงื่อนไขที่ไม่ถูกต้องและคำจำกัดความมีการใช้โดยผู้ให้บริการ ตัวอย่างเช่น ‘OTS’ ‘การอ่าน‘, ‘การหมุนเวียนและ การเข้าถึงผู้ชมทั้งหมดนี้หมายถึงสิ่งที่แตกต่างกัน แต่ในบางกรณีจะถูกใช้โดยซัพพลายเออร์อื่นแทน มีตัวอย่างอื่น ๆ อีกมากมายเกี่ยวกับปัญหาประเภทนี้ ได้แก่ ความนิยมและ การเข้าชมหน้าเว็บ

ในฐานะที่เป็นอุตสาหกรรม ถ้าเราต้องการแก้ปัญหานี้ เราจำเป็นต้องพูดสิ่งที่เราหมายความถึง เนื่องจากอุตสาหกรรมนี้มีลักษณะที่จะกำหนดมาตรฐานและแสดงให้เห็นถึงแนวทางที่น่าเชื่อถือและสอดคล้องกันในการวัด เราต้องเรียงลำดับคำศัพท์เฉพาะที่สอดคล้องและถูกต้องเสียก่อน

เพื่อนของเราที่ IPR ได้ผลิตทรัพยากรที่ดีเยี่ยมเพื่อช่วยให้อุตสาหกรรมทำงานได้อยย่างแม่นยำ พจนานุกรมการวัดและการวิจัยเพื่อการประชาสัมพันธ์จะอธิบายคำศัพท์แต่ละคำอย่างละเอียดในการใช้งานและจัดทำคำจำกัดความที่ชัดเจนด้วย แก้ไขโดย Don Stacks และ Shannon Bowen, ‘Dictionary of Public Relations Measurement & Research’ ซึ่งสามารถดาวน์โหลดได้ที่นี่

หลักเกณฑ์ในการตั้งค่าวัตถุประสงค์การวัด

IPR ซึ่งเป็นสถาบันการประชาสัมพันธ์ของประเทศสหรัฐอเมริกา (ซึ่งแตกต่างจากสมาคมการค้า PR CIPR)ของอังกฤษ ได้อัพเดตหลักเกณฑ์ในการตั้งค่าวัตถุประสงค์การวัด้ของ White Paper

การตั้งเป้าหมายวัตถุประสงค์การวัด การเริ่มต้นของกิจกรรมประชาสัมพันธ์ใด เป็นความสำคัญขั้นพื้นฐาน วัตถุประสงค์ด้านการสื่อสารจำเป็นต้องสนับสนุนเป้าหมายขององค์กร ควรเป็นแบบSMART (specific, measurable, achievable,  relevant and time-bound) พวกเขาจำเป็นต้องมีการกำหนดการทำงานล่วงหน้า ที่มีข้อบ่งชี้ชัดเจนว่าความสำเร็จจะมีลักษณะอย่างไร วัตถุประสงค์ด้านการสื่อสารจำเป็นต้องมองข้ามการผลการนับ เพื่อเชื่อมโยงกิจกรรมการสื่อสารไปสู่การเปลี่ยนทัศนคติและพฤติกรรมและผลกระทบขององค์กรในท้ายที่สุด

White Paper ได้ให้ข้อมูลที่สำคัญในหัวข้อนี้อีกด้วย IPR’s excellent White Paper ให้ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องที่สำคัญอย่างยิ่งยวดนี้ เขียนขึ้นโดย PR’s Measurement Commission นำโดย Forrest W. Anderson ที่ปรึกษาการวางแผนและการประเมิณ Linda Hadley รองประธานอาวุโสฝ่ายวิจัย Porter Novelli, David Rockland หุ้นส่วนและซือีโอ, Ketchum Global Research & Analytics และ Mark Weiner, ซีอีโอของ PRIME Research Americas

แหล่งข้อมูลที่เป็นประโยชน์สำหรับการใช้กรอบบูรณาการ

ประเภทองค์กรชนิดของข้อมูลLINK
สื่อดั้งเดิมBARB – Broadcast Audience Research Boarจัดทำข้อมูลเพื่อการรับชมเป็นรายสัปดาห์ รายเดือน และเป็นไตรมาส รวมข้อมูลเกี่ยวกับช่อง โปรแกรมและการรับชมbarb.co.uk
JICREG – Joint Industry Committee for Regional Media Researchจัดทำรายงานหนังสือพิมพ์และเว็บไซต์สำหรับสื่อมวลชนระดับภูมิภาค รายงานครอบคลุมหัวข้อผู้อ่านโดยเฉลี่ย และกลุ่มผู้เข้าชม รวมทั้งระดับอายุ เพศ และทางสังคมและเศรษฐกิจjiab.jicreg.co.uk
MediatelMediatel คือปลายทางของอุตสาหกรรมสื่อ สำหรับข้อมูลสื่อ เครื่องมือการวางแผน ข้อมูลเชิงลึกการตลาด ข่าวและการประชุมmediatel.co.uk/
Newspaper Societyนี่คือข้อมูลจำกัด เกี่ยวกับผู้อ่านและความคุ้มครองnewsmediauk.org
RAJAR – Radio Joint Audience Researchจัดทำตัวเลขการฟังรายไตรมาสสำหรับสถานีวิทยุแห่งชาติและท้องถิ่นรวมทั้งการเข้าถึงและชั่วโมงโดยเฉลี่ยต่อผู้ฟัง ประกอบด้วยภาพหรือกราฟิกซึ่งบ่งชี้ถึงข้อมูลการฟังวิทยุและดิจิตอลแพลตฟอร์มnrs.co.uk
RAJAR – Radio Joint Audience Researchจัดทำตัวเลขการฟังรายไตรมาสสำหรับสถานีวิทยุแห่งชาติและท้องถิ่นรวมทั้งการเข้าถึงและชั่วโมงโดยเฉลี่ยต่อผู้ฟัง ประกอบด้วยภาพหรือกราฟิกซึ่งบ่งชี้ถึงข้อมูลการฟังวิทยุและดิจิตอลแพลตฟอร์มrajar.co.uk
สื่อดิจิตอล/โซเชียลAlexaแหล่งที่มาของข้อมูลการเข้าชมเว็บไซต์alexa.com
Backtweetsค้นหาลิงก์ใน Twitterbacktweets.com
Bitlyนี่คือเครื่องมือที่ใช้จัดทำทางลัด URL และสามารถส่งมอบการวิเคราะห์ที่เกี่ยวข้อง เช่น ประวัติการคลิกและแชร์ผ่าน Facebook และ Twitterbitly.com
Bufferช่วยให้คุณสามารถขับเคลื่อนปริมาณการใข้วงจรสื่อสาร เพิ่มการมีส่วนร่วมและประหยัดเวลาในโซเชียลมีเดียbuffer.com
Facebook Insightsวิเคระห์การโต้ตอบกับบัญชีของคุณfacebook.com/help/search/?q=insights
Google Alertsจัดทำการแจ้งเตือนเป็นประจำเกี่ยวกับเว็บไซต์ใหม่ๆ บล็อกข่าวและเนื้อหาการวิจัยใหม่ ๆ ตามเกณฑ์การค้นหาgoogle.co.uk/alerts
Google Analyticsการวิเคราะห์เว็บไซต์google.co.uk/analytics
Google News Searchสรุปหัวเรื่องและเครื่องมือค้นหาสำหรับบริการข่าวจำนวนมากnews.google.co.uk
Google Trendsสำรวจกระแสสิ่งที่ผู้คนกำลังค้นหาใน Googlegoogle.co.uk/trends
Hootsuiteเครื่องมือการวางแผนและการจัดการสื่อสังคมออนไลน์hootsuite.com
Kredคะแนนการจูงใจและแพลตฟอร์มhome.kred
LinkedIn Analyticsวิเคราะห์การโต้ตอบกับแต่ละบัญชีlinkedin.com/help
Social Bakersข้อมูลเชิงลึกที่ขับเคลื่อนด้วยข้อมูลจากสื่อสังคมออนไลน์socialbakers.com
Socialmentionค้นหาและวิเคราะห์ข้อมูลโซเชียลแบบเรียลไทม์socialmention.com
ThunderclapThunderclap เป็นแพลตฟอร์ม “crowdspeaking”(แพลตฟอร์มระดมเสียงสนับสนุน) ที่ช่วยให้บุคคลและ บริษัท รวมตัวกันเพื่อเผยแพร่ข้อความthunderclap.it
Traackrการรระบุผู้มีอิทธิพลแพลตฟอร์มการจัดการtraackr.com
Tweetdeckเครื่องมือการฟังและการเชื่อมต่อของ Twittertweetdeck.twitter.com
TweriodTweriod ช่วยให้คุณมีช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการทวีตtweriod.com
Twitter Analyticsวิเคระห์การโต้ตอบกับบัญชีของคุณanalytics.twitter.com
สื่อแบบชำระเงิน
IAB – Internet Advertising BureauIAB ประกอบด้วยศัพท์เฉพาะในส่วนทรัพยากรและมีข้อมูล และการนำาข้อมูลหรือความรู้มาสรุปเป็นสารสนเทศในบางภาคส่วนiabuk.net
IPA – Institute of Practitioners in AdvertisingIPA ประกอบด้วยคู่มือปฏิบัติที่ดีที่สุดสำหรับการประเมินผลแคมเปญโฆษณา (Best Practice Guide to Evaluation of advertising campaigns)ipa.co.uk
Netvibesแดชบอร์ดโซลูชันสำหรับสื่อโฆษณาสื่อสังคมและสื่อประชาสัมพันธ์netvibes.com
การวิจัยตลาดEventbriteเครื่องมือที่ช่วยโปรโมท การจัดการการเชิญและการลงทะเบียน สำหรับกิจกรรมที่มีความสามารถในการตรวจสอบการตอบสนองและวันที่เข้าร่วมeventbrite.co.uk
Mail Chimp
เครื่องมือในการสร้าง ส่ง และติดตามการรับส่งอีเมลmailchimp.com
Market Research Society
สมาคมการวิจัยตลาด (MRS) เป็นสมาคมวิจัยชั้นนำของโลก สำหรับทุกคนที่ต้องการใช้สร้างหรือตีความหลักฐานที่จำเป็นต่อการตัดสินใจที่ดีสำหรับนโยบายเชิงพาณิชย์และสาธารณะmrs.org.uk
Polldaddyเครื่องมือการสำรวจออนไลน์polldaddy.com
Smart Surveyเครื่องมือการสำรวจออนไลน์smartsurvey.co.uk
Survey Monkeyเครื่องมือการสำรวจออนไลน์surveymonkey.co.uk
ข้อมูลเชิงลึกทางธุรกิจและการแสดงข้อมูลMicrosoft BIMicrosoft Power BI แปลงข้อมูลให้เป็นภาพที่สมบูรณ์แบบpowerbi.microsoft.com
Tableauเครื่องมือข้อมูลที่มองเห็นได้ด้วยตาสำหรับข้อมูลจากแหล่งต่างๆtableau.com
Piktochartผู้จัดทำที่นำาข้อมูลหรือความรู้มาสรุปเป็นสารสนเทศpiktochart.com
Preziซอฟต์แวร์การนำเสนอprezi.com
เบ็ดเตล็ดAMECไปที่หน้าเวบไซต์สำหรับแหล่งข้อมูลการวัดและการวิเคราะห์ซึ่งรวมถึงรายชื่อผู้ให้บริการการวัด การปฏิบัติที่ดีที่สุดและกรณีศึกษาamecorg.com/resource-centre
CIPRCIPR มีแหล่งข้อมูลมากมายรวมถึงคู่มือการวัดผลสื่อสังคมออนไลน์และคู่มือการตรวจสอบสื่อสังคมออนไลน์cipr.co.uk
data.gov.ukข้อมูลและรายงานของรัฐบาล ปรับแต่งการค้นหาของคุณโดยใช้เมนูที่อยู่ทางด้านซ้ายของหน้าเวบนั่นนคือ ‘Publication Type’ มีตัวเลือกการวิจัยและการวิเคราะห์และสถิติgov.uk
ICCOองค์การให้คำปรึกษาด้านการสื่อสารระหว่างประเทศ (ICCO) เป็นกระบอกเสียงของที่ปรึกษาด้านการประชาสัมพันธ์ทั่วโลกiccopr.com
IPRสถาบันเพื่อการประชาสัมพันธ์ (The Institute for Public Relations) เป็นองค์กรที่ไม่แสวงผลกำไร ที่ให้บริการด้านการวิจัย และสำหรับการประชาสัมพันธ์instituteforpr.org
Neighbourhood Statisticsถ้าคุณกำลังทำงานในโครงการซึ่งเป็นมากกว่าในระดับท้องถื่นหรือระดับภูมิภาค เวบไซต์นี้มีข้อมูลมากมายมานำเสนอneighbourhood.statistics.gov.uk
OFCOM – the communications regulatorในหน้าเวบไซต์ของ OFCOM ประกอบด้วยข้อมูลการเป็นเจ้าของและการใช้งานสำหรับโทรทัศน์ วิทยุดิจิทัลและโทรศัพท์บ้าน / โทรศัพท์มือถือofcom.org
ONS – Office for National Statisticsความมั่งคั่งของข้อมูล (รวมถึงข้อมูลสำมะโนประชากรปี 2011) ที่สามารถเรียกดูได้ตามหัวข้อหรือตามตัวอักษร มากกว่าการสำรวจหาสิ่งที่ต้องการ Nomis เป็นบริการที่จัดทำโดยสำนักงานสถิติแห่งชาติ ONS เพื่อให้คุณสามารถเข้าถึงข้อมูลปัจจุบีนของสถิติตลาดแรงงานในสหราชอาณาจักรได้อย่างอิสระและมีรายละเอียดมากที่สุดจากแหล่งข้อมูลอย่างเป็นทางการons.gov.uk/ons
PRCAPRCA สนับสนุนงานด้านการประชาสัมพันธ์และการสื่อสารภายในทุกด้าน ช่วยให้ทีมงานและบุคคลสามารถเพิ่มมูลค่าส่งมอบให้กับลูกค้าและองค์กรprca.org.uk

กรณีศึกษา

กรณีศึกษาของกรอบการทำงาน

THE STROKE ASSOCIATIONDOWNLOAD

NHS BLOOD & TRANSPLANTDOWNLOAD

STONER SLOTHDOWNLOAD

WHO REALLY WON CHRISTMAS?DOWNLOAD

THE SOCIAL PR VIRTUOSODOWNLOAD

เอกสารอ่านเพิ่มเติม/ บรรณานุกรม

Daymon, C., & Holloway, I. (2011). Qualitative research methods in public relations and marketing communications (2nd ed.). Abingdon, UK: Routledge.

Blanchard, O. (2011). Social media ROI: Managing and measuring social media efforts in your organization. Indianapolis, IN: Que; Boston, MA: Pearson.

Brody, E., & Stone, G. (1989). Public relations research. New York, NY: Praeger.

Broom, G., & Dozier, D. (1990). Using research in public relations: Applications to program management. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.

Broom, G., & Macnamara, J. (2009). Evaluating the program. In G. Broom, Cutlip & Center’s effective public relations (10th ed., pp. 349–376). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.

Devereaux Ferguson, S. (1999). Constructing a theoretical framework for evaluating public relations programs and activities. In M. Roloff (Ed.). Communication yearbook 21 (pp. 191–229). Thousand Oaks, CA: Sage.

Ehling, W. (1992). Estimating the value of public relations and communication to an organization. In J. Grunig (Ed.), Excellence in public relations and communication management (pp. 617–638). Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum.

Gregory A., & White, J. (2008). Introducing the Chartered Institute of Public Relations initiative: Moving on from talking about evaluation to incorporating it into better management of the practice. In B. van Ruler, A. Verčič, & D. Verčič (Eds.), Public relations metrics, research and evaluation (pp. 307–317). New York, NY: Routledge.

Grunig, J. (2008). Conceptualizing quantitative research in public relations. In B. van Ruler, A. Verčič, & D. Verčič (Eds.), Public relations metrics, research and evaluation (pp. 88–119). New York, NY: Routledge.

Grunig, L., Grunig, J., & Dozier, D. (2002). Excellent organizations and effective organizations: A study of communication management in three countries. Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum.

Li, C., & Stacks, D. (2015). Measuring the impact of social media on business profit and success. New York, NY: Peter Lang.

Likely, F., & Watson, T. (2013). Measuring the edifice: Public relations measurement and evaluation practice over the course of 40 years. In K. Sriramesh, A. Zerfass, & J. Kim, (Eds.), Public relations and communication management: Current trends and emerging topics (pp. 143–162). New York, NY: Routledge. Available at http://eprints.bournemouth.ac.uk/20494/

Macnamara, J. (2002). Research and evaluation. In C. Tymson & P. Lazar, The new Australian and New Zealand public relations manual (21st Century ed., pp. 100–134). Sydney, NSW: Tymson Communications.

Macnamara, J. (2012). Public Relations Theory, Practice, Critiques. Sydney, NSW: Pearson.

Paine, KD (2011) Measure What Matters: Online Tools For Understanding Customers, Social Media, Engagement, and Key Relationships.  Wiley

Pavlik, J. (1987). Public relations: What research tells us. Newbury Park, CA: Sage.

Shelddrake, P (2011) The Business of Influence: Reframing marketing and PR for the digital age Wiley.

Stacks, D. (2011). Primer of public relations research (2nd ed.). New York, NY: Guildford Press.

Stacks, D., & Michaelson, D. (2010). A practitioner’s guide to public relations research, measurement, and evaluation. New York, NY: Business Experts Press.

Stacks, D., & Watson, M. (2007). Two-way communication based on quantitative research and measurement. In E. Toth (Ed.), The future of excellence in public relations and communication management: Challenges for the next generation (pp. 67–84). Mahwah, NJ; Lawrence Erlbaum.

Theaker, A. (2012). The public relations handbook (4th ed.). Abingdon, UK: Routledge.  van Ruler, B., Verčič, A., & Verčič, D. (Eds.). (2008). Public relations metrics: Research and evaluation. New York, NY: Routledge.

Watson, T. (1996). New models for evaluating public relations practice. In B. Baerns & J. Klewes (Eds.), Jahrbuch public relations (pp. 50–62). Dusseldorf: Econ Verlag.

Watson, T., & Noble, P. (2005). Evaluating public relations: A best practice guide to public relations planning, research and evaluation. London, UK: Kogan Page.

Watson, T., & Noble, P. (2007). Evaluating public relations: A best practice guide to public relations planning, research and evaluation (2nd ed.). London, UK: Kogan Page.

Watson, T., & Noble, P. (2014). Evaluating Public Relations: A best practice guide to public relations planning, research and evaluation (3rd ed.). London, UK: Kogan Page.

Weiner, Mark (2006) Unleashing the Power of PR: A contrarian’s guide to Marketing and communications US: Wiley

Zerfass, A. (2008). Corporate communication revisited: Integrating business strategy and strategic communication. In A. Zerfass, B. Van Ruler, & K. Sriramesh (Eds.), Public relations research: European and international perspectives and innovations (pp. 65-96). Wiesbaden: VS Verlag für Sozialwissenschaften.

Zerfass, A., van Ruler, B., & Sriramesh, K. (Eds.). (2008). Public Relations Research: European and International Perspectives and Innovations. Wiesbaden, Germany: VS Verlag fur Sozialwissenschaften (Springer Science + Business Media).

หนังสือวิชาการและบทต่าง ๆ ในหนังสือ

Baskin, O., Hahn, J., Seaman, S., & Reines, D. (2010). Perceived effectiveness and implementation of public relations measurement and evaluation tools among European providers and consumers of PR services. Public Relations Review, 36, 105–111.

Distaso, M., McCorkindale, T., & Wright, D. (2011). How public relations executives perceive and measure the impact of social media in their organizations. Public Relations Review, 37(3), 325–328.

สามารถดูได้ที่  https://www.researchgate.net/publication/251582796_How_public_relations_executives_perceive_and_measure_the_impact_of_social_media_in_their_organizations

Donsbach, W., & Brade, A. (2011). Nothing is as practical as a good theory: What communication research can offer to the practice of political communication. The International Journal of Press/Politics, 16(4), 508–522,

Fairchild, M. (2006). Evaluating public relations: a best practice guide to public relations planning, research and evaluation. Journal of Communication Management, 10(1), 113–115. http://www.emeraldinsight.com/doi/abs/10.1108/13632540210807125

Fleisher, C., & Mahaffy, D. (1997). A balanced scorecard approach to public relations management assessment. Public Relations Review, 23(2), 117–123.

Gregory, A. (2001). Public relations and evaluation: Does the reality match the rhetoric. Journal of Marketing Communications, 7, 171–189.

Gregory, A., & Watson, T. (2008). Defining the gap between research and practice in public relations programme evaluation: Towards a new research agenda. Journal of Marketing Communications, 24(5), 337–350.

Lee, L., & Yoon, Y. (2010). Return on investment (ROI) of international public relations: A country-level analysis. Public Relations Review, 36(1), 15–20.

Lindenmann, W. (1990). Research, evaluation and measurement: A national perspective. Public Relations Review, 16(2), 3–16.

Lindenman, W. (1993). An ‘effectiveness yardstick’ to measure public relations success. Public Relations Quarterly, 38(1), 7–9.

Lindenmann, W. (1998). Only PR outcomes count: That is the real bottom line. Journal of Communication Management, 3(1), 66–73.

Macnamara, J. (1992). Evaluation of public relations: The Achilles Heel of the public relations profession. International Public Relations Review, 15(2), 19–25.

Macnamara, J. (2005). Media content analysis: Its uses, benefits and best practice methodology. Asia Pacific Public Relations Review, 6(1), 1–34. Available at http://amecorg.com/wp-content/uploads/2011/10/Media-Content-Analysis-Paper.pdf

Macnamara, J. (2014). The ‘toe bone to the head bone’ logic model to connect PR and corporate communication to organization outcomes. PRism, 11(1), 1–15. Available at http://www.prismjournal.org/homepage.html

Macnamara J. (2014). Emerging international standards for measurement and evaluation of public relations: A critical analysis. Public Relations Inquiry, 3(1), 7–28.

Macnamara, J. (2015). Breaking the measurement and evaluation deadlock: A new approach and model. Journal of Communication Management, 19(4), 1–18.

Meng J., & Berger, B. (2012). Measuring return on investment (ROI) organizations’ internal communication effort. Journal of Communication Management, 16(4), 332–54.

Michaelson, D., & Stacks, D. (2011). Standardization in public relations measurement and evaluation. Public Relations Journal, 5(2), 1–22.

Michaelson, D., Wright, D., & Stacks, D. (2012). Evaluating efficacy in public relations/corporate communication programming: Towards establishing standards of campaign performance. Public Relations Journal, 6(5), 1–24. Available at http://www.prsa.org/Intelligence/PRJournal/Vol6/No5/

Noble, P., & Watson, T. (1999). Applying a unified public relations evaluation model in a European context. Paper presented to Transnational Communication in Europe: Practice and Research International Congress, Berlin.

Stacks, D., & Bowen, S. (2013). Toward the establishment of ethical standardization in public relations research, measurement and evaluation. Public Relations Journal, 7(3), 1–28. Available at http://www.prsa.org/intelligence/prjournal/documents/2013_stacksbowen.pdf

Watson, T. (2005). ROI or evidence-based PR: The language of public relations evaluation. Prism, 3(1). Available at http://www.prismjournal.org/fileadmin/Praxis/Files/Journal_Files/Issue3/Watson.pdf

Watson, T. (2008). Public relations research priorities: A Delphi study. Journal of Communication Management, 12(2), 104–123.

Watson, T. (2012). The evolution of public relations measurement and evaluation. Public Relations Review, 38(3), 390–398.

Watson, T., & Zerfass, A. (2011). Return on investment in public relations: A critique of concepts used by practitioners from communication and management sciences perspectives. PRism, 8(1), 1–14. Available at http://www.prismjournal.org/vol8_1.html

Xavier, R., Patel, A., Johnston, K., Watson, T., & Simmons, P. (2005). Using evaluation techniques and performance claims to demonstrate public relations impact: An Australian perspective. Public Relations Review, 31(3), 417–424.

Zerfass, A. (2009). Institutionalizing strategic communication: Theoretical analysis and empirical evidence. International Journal of Strategic Communication, 3, 69 –71.

Zerfass, A. (2010). Assuring rationality and transparency in corporate communications. Theoretical foundations and empirical findings on communication controlling and communication performance management. In M. Dodd & K. Yamamura (Eds.), Ethical Issues for Public Relations Practice in a Multicultural World, 13th International Public Relations Research Conference (pp. 947–966). Gainesville, FL: Institute for Public Relations. Available at http://iprrc.org/paperinfo_proceedings

บทความออนไลน์และเอกสารเฉพาะด้าน

Carroll, T., & Stacks, D. (2004). Bibliography of public relations measurement. Gainesville, FL: Institute for Public Relations. Available at http://www.instituteforpr.org/wp-content/uploads/PRM_Bibliography.pdf

Childers, L., & Grunig, J. (1999). Guidelines for measuring relationship in public relations. Gainesville, FL: Institute for Public Relations. Available at http://www.instituteforpr.org/measuring-relationships/

Eisenmann, M., O’Neil, J., & Geddes, D. (2015). An examination of the validity, reliability and best practice related to the standards for traditional media. Research Journal of the Institute for Public Relations, 2(1), 1–29. Available at http://www.instituteforpr.org/examination-validity-reliability-best-practices-related-standards-traditional-media/

European Commission. (2014, August). Measuring the European Commission’s communication: Technical and methodological report. Available at http://ec.europa.eu/dgs/communication/about/evaluation/index_en.htm

Henningsen, A., Traverse Healy, K., Gregory, A. Johannsen, A., Allison, R., Bozeat, N., & Domaradzki, L. (2014, August 1). Measuring the European Commission’s communication: Technical and methodological report. Available at http://ec.europa.eu/dgs/communication/about/evaluation/index_en.htm

Huhn, J., Sass, J., & Storck, C. (2011). Communication controlling: How to maximize and demonstrate the value creation through communication. Berlin, Germany: German Public Relations Association (DPRG). Available athttp://www.quadriga.eu/_files/downloads/2011-11-16_position-paper_com-controlling.pdf

Jeffrey, A. (2015). How to measure social media: Linking PR activities to target audience effects. The Measurement Standard, January 10. Available at http://www.themeasurementstandard.com/2015/01/measure-social-media-choosing-tools-benchmarking

Likely, F. (2012). Principles for the use of return on investment (ROI), Benefit-cost ratio (BCR) and cost-effectiveness analysis (CEA) financial metrics in a public relations/communication (PR/C) department. Paper presented to the 15th International Public Relations Research Conference, 8–10 March, Miami, FL. Available at http://www.instituteforpr.org/wp-content/uploads/15th-IPRRC-Proceedings1.pdf

Likely, F., Rockland, D., & Weiner, M. (2006). Perspectives on the ROI of media relations publicity efforts. Gainesville, FL: Institute for Public Relations. Available at http://www.instituteforpr.org/research_single/perspectives_on_the_roi/

Lindenmann, W. (1997). Using research to measure the effectiveness of PR programs. Quirk’s Marketing Research. Retrieved from http://www.quirks.com/articles/a1997/19970204.aspx

Lindenmann, W. (1997). Guidelines and standards for measuring and evaluating PR effectiveness. PR Pundit. Available at http://prpundit.com/pdf/prTools/MeasuringandEvaluatingPREffectiveness.pdf

Lindenmann, W. (2001). Research doesn’t have to put you in the poorhouse. Gainesville, FL: Institute for Public Relations. Available at http://www.instituteforpr.org/topics/research-savings

Lindenmann, W. (1997/2003). Guidelines for measuring the effectiveness of PR programs and activities. Gainsville, FL: Institute for Public Relations. Retrieved http://www.instituteforpr.org/wp-content/uploads/2002_MeasuringPrograms.pdf (Original work published 1997)

Macnamara, J. (2014). Breaking the PR measurement and evaluation deadlock: A new approach and model. Paper presented to the AMEC Summit on Measurement, Amsterdam, The Netherlands. Available at http://amecorg.com/downloads/amsterdam2014/Breaking-the-PR-Measurement-Deadlock-A-New-Approach-and-Model-Jim-Macnamara.pdf

McCorkindale, T., DiStaso, M. (2014). The state of social media research: Where are we now, where we were and what it means for public relations. Research Journal of the Institute for Public Relations, 1(1), 1–17. Available at http://www.instituteforpr.org/state-social-media-research-now-means-public-relations

Sinickas, A. (2003). Focus on behaviour change to prove ROI. Strategic Communication Management, 7(6), 12–13. Available at http://www.sinicom.com/Sub%20Pages/pubs/articles/article58.pdf

Skelley, L., & Ziviani, M. (2012). Measuring PR performance across borders: How a global programme works. In PR Professionals Definitive Guide to Measurement, Association for Measurement and Evaluation of Communication, London, UK. Available at http://prguidetomeasurement.org/wp-content/uploads/2013/04/Chapter-5-Laura-Skelley-Michael-Ziviani.pdf

Smith, B. (2008). Representing PR in the marketing mix: A study on public relations variables in marketing mix modelling. Gainesville, FL: Institute for Public Relations. Available at http://www.instituteforpr.org/wp-content/uploads/BG_SmithKetchum.pdf

Solis, B. (2010). ROI: How to measure return on investment in social media. @Brian Solis, 22 February. Available at http://www.briansolis.com/2010/02/roi-how-to-measure-return-on-investment-in-social-media

DPRG/ICV framework for communication controlling. Available at http://www.communicationcontrolling.de/en/positions/framework.html

European Commission. (2015, July). Toolkit for the evaluation of the communication activities. Retrieved from http://ec.europa.eu/dgs/communication/about/evaluation/index_en.htm

Fairchild, M. (2001). The IPR toolkit: Planning, research and evaluation for public relations success (2nd ed.). London, UK: Institute of Public Relations (now CIPR).

Fairchild, F., & O’Conner, N. (1999). The public relations research and evaluation toolkit: How to measure the effectiveness of PR. London, UK: Institute of Public Relations (now CIPR).

GCS (Government Communication Service). (2015). Evaluation Framework. Cabinet Office, Whitehall, London, UK. Available at https://gcs.civilservice.gov.uk/guidance/evaluation/tools-and-resources

IPRA (International Public Relations Association). (1994). Public relations evaluation: Professional accountability, Gold Paper No. 11, November. Geneva, Switzerland: Author.

Lindenman, W. (1997). Guidelines for measuring and evaluating PR effectiveness. Gainesville, FL: Institute for Public Relations.

Lindenmann, W. (1997/2003). Guidelines for measuring the effectiveness of PR programs and activities. Gainesville, FL: Institute for Public Relations. Available at http://www.instituteforpr.org/wp-content/uploads/2002_MeasuringPrograms.pdf . (Revised version of original work 1997)

Lindenmann, W. (2006). Public Relations Research for Planning and Evaluation. Resource booklet. Gainesville, FL: Institute for Public Relations. Available at http://www.instituteforpr.org/wp-content/uploads/2006_Planning_Eval.pdf

Public Relations Institute of Australia. (2014). Principles on best practice in research, measurement, and evaluation in public relations. Available at http://www.pria.com.au/documents/item/6726

Public Relations Institute of Australia. (2014). Media and social media content analysis guidelines. Available at http://www.pria.com.au/documents/item/6727

Public Relations Society of America. (2014). Measurement resources. Available at http://www.prsa.org/intelligence/businesscase/measurementresources

Stacks, D., & Bowen, S. (Eds.). (2013). Dictionary of public relations measurement and research. Gainesville FL: Institute for Public Relations. Available at http://www.instituteforpr.org/topics/dictionary-of-public-relations-measurement-and-research/ 

รายงานการวิจัย

Macnamara, J. (2014). The development of international standards for measurement and evaluation of public relations and corporate communication: A review. Sydney, NSW: Australian Centre for Public Communication, University of Technology Sydney. Available at https://www.uts.edu.au/sites/default/files/acpc-pr-measurement-and-evaluation-review.pdf

Wright, D., Gaunt, R., Leggetter, B., Daniels, M., & Zerfass, A. (2009). Global survey of communications measurement 2009 – final report. London, UK: Association for Measurement and Evaluation of Communication. Available at http://amecorg.com/wp-content/uploads/2011/08/Global-Survey-Communications_Measurement-20091.pdf

Zerfass, A., Verčič, D., Verhoeven, P., Moreno, A., & Tench, R. (2015). European communication monitor 2015. Brussels, Belgium: European Association for Communication Directors (EACD) and European Public Relations Education and Research Association (EUPRERA) in association with Helios Media, Berlin. Available at http://www.zerfass.de/ECM-WEBSITE/media/ECM2015-Results-ChartVersion.pdf

แหล่งข้อมูลอื่น ๆ สำหรับการประเมินผลการประชาสัมพันธ์และการสื่อสาร

Geddes, D., Grunig, J., Likely, F., Lindenmann, W., Macleod, S., Macnamara, J. Mathes, R., Paine, K., Rockland, D., Stacks, D., & Watson, T. (2010). Thought leaders in PR measurement. Available at http://www.communicationcontrolling.de/en/resources/interviews/thought-leaders.html 

Institute for Public Relations Measurement Commission. (2015). Research and conversations. Available at http://www.instituteforpr.org/center/ipr-measurement-center/

Melcrum. (2015). Measurement and evaluation. Web site resources for internal communication. Available at https://www.melcrum.com/internal-communication-measurement-evaluation

Paine Publishing. (n.d.). K. Paine (Publisher). Available at http://painepublishing.com/

Public Relations Society of America and American Statistical Association. (2011). Best Practices Guide for Use of Statistics in Public Relations. Available at http://amecorg.com/white-papers-and-reports/

Salience Insight and News International. (n.d.). B. Paarlberg (Ed.), The Measurement Standard. Available at http://www.themeasurementstandard.com/

บทความการประพันธ์การประเมินผลในหัวข้ออื่น ๆ

การวิเคราะห์ในเศรษฐศาสตร์เชิงพฤติกรรม/พฤติกรรมเชิงลึก

Behavioural Insights. (2015). [Web site]. London, UK. Available at http://www.behaviouralinsights.co.uk

 Psychology Today. (2015). [Web site]. Available at https://www.psychologytoday.com/topics/behavioral-economics

Samson, A., (Ed.). (2014). The behavioral economics guide 2014. Available at http://www.behavioraleconomics.com/BEGuide2014.pdf

Thaler, R., & Sunstein, C. (2008). Nudge: Improving decisions about health, wealth, and happiness. New Haven, CT: Yale University Press

การสื่อสารสุขภาพ/การส่งเสริมสุขภาพ:

Bauman, A., & Nutbeam, D. (2014). Evaluation in a nutshell: A practical guide to the evaluation of health promotion programs (2nd ed.). North Ryde, NSW: McGraw-Hill.

Hornik, R. (Ed.). (2002). Public health communication: Evidence for behavior change. Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum.

Kreps, G. (2014). Evaluating health communication programs to enhance health care and health promotion. Journal of Health Communication: International Perspectives, 19(12), 1449–1459.

O’Connor-Fleming, M., Parker, E., Higgins, H., & Gould, T. (2006). A framework for evaluating health promotion programs. Health Promotion Journal of Australia, 17(1), 61–66. Available at http://eprints.qut.edu.au/9440/1/9440.pdf

Rice, R., & Atkin, C. (Eds.). (2013). Public communication campaigns (4th ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.

Shiavo, R. (2014). Planning, implementing, and evaluating a health communication intervention. In Health communication: From theory to practice (2nd ed., Part 3). San Francisco, CA: Jossey-Bass.

ทฤษฎีโปรแกรมและทฤษฎีการเปลี่ยนแปลง:

Anderson, A. (2005). The community builder’s approach to theory of change: A practical guide to theory and development. New York, NY: The Aspen Institute Roundtable on Community Change.

Chen, H. (1990). Theory Driven Evaluations. Newbury Park, CA: Sage.

Clark, H., & Taplin, D. (2012). Theory of change basics: A primer on theory of change. New York, NY: Actknowledge.

Milstein, B., & Chapel, T. (2014). Developing a logic model or theory of change. Community Tool Box. Lawrence, KS: University of Kansas Work Group for Community Health and Development. Available at http://ctb.ku.edu/en/table-of-contents/overview/models-for-community-health-and-development/logic-model-development/main

Owen, J. (2006). Program evaluation: Forms and approaches (3rd ed.). Crows Nest, NSW: Allen & Unwin.

Rossi, P., Lipsey, M., & Freeman, H. (2004). Evaluation: A systematic approach (7th ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.

Wholey, J. (1987). Evaluability assessment: Developing program theory. New Directions for Program Evaluation, 33, 77–92.

Program Evaluation: (See also ‘Program Logic Models’)

Barrett, F. (2013). Program evaluation: A step-by-step guide. Urbana, IL: Sunnycrest.

Boulmetis, J., & Dutwin, P. (2005). The ABCs of evaluation: Timeless techniques for program and project managers. San Francisco, CA: Wiley.

Owen, J. (2006). Program evaluation: Forms and approaches (3rd ed.). Crows Nest, NSW: Allen & Unwin.

Rossi, P., Freeman, H., & Lipsey, M. (2004). Evaluation. A systematic approach (7th ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.

Weiss, C. (1972). Evaluative research: Methods of assessing program effectiveness. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.

Wholey, J. (1983). Evaluation and effective public management. Boston, MA: Little, Brown.

Wholey J., Hatry, H., & Newcomer, K. (Eds.). (2010). Handbook of practical program evaluation (3rd ed.). San Francisco, CA: Jossey-Bass.

Yarbrough, B., Lyn, M., Shulha, H., Rodney K., & Caruthers, A. (2011). The program evaluation standards: A guide for evaluators and evaluation Users (3rd ed.). Sage.

แบบจำลองตรรกะโปรแกรม

Bennett, C. (1976). Analyzing impacts of extension programs, ESC-575.Washington, DC: US Department of Agriculture Extension Service.

Fournier, D. (1995). Establishing evaluation conclusions: A distinction between general and working logic. New Directions for Program Evaluation, 68, 15–32.

Henert, E., & Taylor-Power, E. (2008). Developing a logic model: Teaching and training guide. Available at http://www.uwex.edu/ces/pdande/evaluation/pdf/lmguidecomplete.pdf

Julian, D. (1997). The utilization of the logic model as a system level planning and evaluation device. Evaluation and Program Planning, 20(3), 251–257.

Kellogg Foundation. (2004). Logic model development guide. Battle Creek, MI: Author. Available at http://www.epa.gov/evaluate/pdf/eval-guides/logic-model-development-guide.pdf

Knowlton, L. & Phillips, C. (2013). The logic model guidebook: Better strategies for great results (2nd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.

McLaughlin, J., & Jordan, J. (1999). Logic models: a tool for telling your program’s performance story. Evaluation and Program Planning, 22(1), 65–72.

Milstein, B., & Chapel, T. (2014). Developing a logic model or theory of change. Community Tool Box.

Lawrence, KS: University of Kansas Work Group for Community Health and Development. Available at http://ctb.ku.edu/en/table-of-contents/overview/models-for-community-health-and-development/logic-model-development/main

PCI (Practical Concepts, Inc.) (1979). The logical framework. A manager’s guide to a scientific approach to design & evaluation. Washington, DC. Available at http://pdf.usaid.gov/pdf_docs/pnabn963.pdf

Rush, B., & Ogbourne A. (1991). Program logic models: Expanding their role and structure for program planning and evaluation. Canadian Journal of Program Evaluation, 6(2), 95–106.

การจัดการการดำเนินงาน

Better Evaluation. (2015). An international collaboration to improve evaluation practice. Website resources. Available at http://betterevaluation.org/

Boardman, E., Greenberg, D., Vining, A., & Weimer, D. (2010). Cost-benefit analysis concepts and practice (4th ed.). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.

Commonwealth Scientific and Industrial Research Organization. (2014). How CSIRO ensures it delivers impact. Sydney, NSW: Author. Available at http://www.csiro.au/en/About/Strategy-structure/Our-impact-framework

International Integrated Reporting Council. (2013). International Integrated Reporting Framework. London, UK. Available at http://www.theiirc.org/international-ir-framework

Kaplan, R., & Norton, D. (1992, January-February). The balanced scorecard: Measures that drive performance. Harvard Business Review, 70(1), 71–79.

Layard, R., & Glaister, S. (1994). Cost-benefit analysis (2nd ed). Cambridge, UK: Cambridge University Press.

Levin, H., & McEwan, P. (2001). Cost-effectiveness analysis: Methods and applications. Thousand Oaks, CA: Sage.

Love, A. (1991). Internal evaluation: Building organizations from within. Newbury Park, CA: Sage.

Mishan, E., & Quah, E. (2007). Cost-benefit analysis (5th ed.). Milton Park, UK: Routledge.

Walsh, C. (2008). Key management ratios (4th ed.). Harlow, UK: Prentice Hall/Financial Times.

การตลาด

Content Marketing Framework: Measurement. (n.d.). Content Marketing Institute. Available at http://contentmarketinginstitute.com/measurement/

Farris, P., Bendle, N., Pfeifer, P., & Reibstein, D. (2010). Marketing metrics: The definitive guide to measuring marketing performance (2nd ed.). Upper Saddle River, NJ: Pearson Education.

การดันทางการตลาด

ดูที่ “การวิเคราะห์ในเศรษฐศาสตร์เชิงพฤติกรรม/พฤติกรรมเชิงลึก”

จิตวิทยา/จิตวิทยาสังคม:

McGuire, W. (1985). Attitudes and attitude change. In G. Lindzey & E. Aronson (Eds.), Handbook of social psychology (2nd ed., Vol. 3, pp. 136-314). Reading, MA: Addison-Wesley.

McGuire, W. J. (2001). Input and output variables currently promising for constructing persuasive communications. In R. Rice & C. Atkin (Eds.), Public communication campaigns (3rd ed., pp. 22–48). Thousand Oaks, CA: Sage.

ดูที่ “การมีส่วนร่วม” และ “การวิเคราะห์ในเศรษฐศาสตร์เชิงพฤติกรรม/พฤติกรรมเชิงลึก”

การมีส่วนร่วม

Macey, W., & Schneider, B. (2008). The meaning of employee engagement. Industrial and Organizational Psychology, 1, 3–30.

Meyer, J., & Smith, C. (2000). HRM practices and organisational commitment: A test of a mediation model. Canadian Journal of Administrative Services, 17, 319–331.

 Rhoades, L., Eisenberger, R., & Armeli, S. (2001). Affective commitment to the organization: The contribution of perceived organizational support. Journal of Applied Psychology, 86, 825–836. Available http://www.psychology.uh.edu/faculty/Eisenberger/files/04_Affective_Commitment_to_the_Organization.pdf

แหล่งทรัพยากรการประเมินทั่วไป

American Evaluation Society – www.eval.org

Australasian Evaluation Society – www.aes.asn.au

Harvard Family Research Project, The Evaluation Exchange – www.gse.harvard.edu/hfrp/eval.html

Trochim, W. (2006). Evaluation research. In Research methods knowledge base. Available at http://www.socialresearchmethods.net/kb/evaluation.php 

United Kingdom Evaluation Society – http://www.evaluation.org.uk/

Copyright © 2024 AMEC. All Rights Reserved. All Trademarks Acknowledged.